led
czwartek, 30 września 2010
Hurtownie elektryczne.
środa, 29 września 2010
Z czym można porównać temperatury barwowe?
*barwa ciepła - barwa światła żarowego, z odcieniem koloru żółtego;
*barwa naturalna - barwa światła dziennego, najbliższa "czystej" bieli;
*barwa chłodna - barwa lamp wyładowczych, wpadająca w kolor niebieski.
Uszkodzenia i naprawa silników elektrycznych

| |
Symbol IP na lampie.


"IP" jest systemem kodowego oznaczania stopni ochrony zapewnianej przez obudowę urządzenia. Stopnie ochrony zostały sklasyfikowane przez międzynarodową normę IEC 60529, opracowaną przez Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną IEC (International Electrotechnical Commision). Kod IP składa się z liter "I" oraz "P" i dwóch cyfr oznaczających stopień ochrony urządzenia. Klasyfikację stopni ochrony zapewnianej przez obudowy przedstawiają powyższe tabele.
poniedziałek, 27 września 2010
Program - dobór przewodów.
niedziela, 26 września 2010
Oznaczenie układów sieci
Sposób połączenia sieci z ziemią przyjęto oznaczać za pomocą 2-4 literowego kodu przy czym: pierwsza litera (T lub I) określa związek między układem sieci a ziemią, druga litera (N lub T) określa związek między częściami przewodzącymi nie pozostającymi w warunkach normalnej pracy pod napięciem a ziemią, trzecia i czwarta litera (C lub S) określają układ przewodów neutralnych i ochronnych. Poszczególne litery są skrótami od wyrażeń: T – terre (franc.) – ziemia, I – isolate (ang.) – izolować, C – combine (ang.) – łączyć, wiązać, S - separate (ang.) – rozdzielać, oddzielać. Sposoby uziemiania sieci elektroenergetycznych niskiego napięcia.
|
|
Oznaczenie przewodów.
1. Oznaczenia żył przewodów oraz zacisków przyłączeniowych odbiorników.
Tabela. Oznaczenia alfanumeryczne przewodów oraz zacisków przyłączeniowych odbiorników, wg PN-90/E-01242[85].
W instalacjach elektrycznych stosuje się przewody o różnorodnym przeznaczeniu. Sposób oznaczania poszczególnych przewodów na schematach elektrycznych powinien być jednoznacznie zrozumiały dla projektantów i wykonawców instalacji, a różna barwa izolacji powinna ułatwić prawidłowy montaż instalacji.
Przewody fazowe w instalacjach wykonywanych przewodami jednożyłowymi mogą mieć barwę dowolną, z wyjątkiem niebieskiej, żółtej oraz zielonej, jak również nie mogą być przewodami wielobarwnymi. Przewody neutralne N powinny mieć barwę jasnoniebieską, natomiast przewody ochronne oraz ochronno-neutralne (PE, PEN) muszą być dwubarwne, żółto-zielone.(PN-90/E-05029)
Rodzaj zasilania | Rodzaj przewodów | Oznaczenia przewodów | Oznaczenia zacisków przyłączeniowych odbiorników |
Prąd przemienny | Przewody robocze: fazowe (liniowe) neutralny | L, L1, L2, L3 N | U, V, W N |
Prąd stały | Przewody robocze: biegun dodatni biegun ujemny przewód środkowy | L+ L- M | C D M |
Prąd stały lub przemienny | przewód ochronny: przewód ochronno-neutralny w sieci przewód uziemiający przewód wyrównawczy | PE PEN E CC | PE E CC |
sobota, 25 września 2010
Uczeni w anegdocie.
William Gilbert urodził się w Colchester 24 maja 1544 roku. Dawniej często podawano jego rok urodzenia jako 1540, co wynikało z błędu w napisie na pomniku wystawionym w Colchester. Studiował w St. John's College w Cambridge i po uzyskaniu niższego stopnia naukowego w 1564 roku zaczął studiować medycynę. W 1569 roku otrzymał doktorat.
Niewiele wiadomo o jego losach w następnym roku. Według niektórych źródeł podróżował po Europie. W każdym razie pod koniec 1570 roku osiadł w Londynie, gdzie otworzył praktykę lekarską. Jego pacjenci byli przeważnie arystokratami, toteż popularność i pozycja społeczna Gilberta szybko rosły. Stał się też lekarzem bardzo cenionym na dworze królowej Elżbiety, która w 1601 roku mianowała go swym osobistym lekarzem. Zamieszkał wówczas na dworze, chcąc być blisko władczyni. Po śmierci królowej w marcu 1603 roku okazało się, że jedyny personalny zapis w jej testamencie dotyczył właśnie Gilberta, któremu przeznaczyła pewną sumę pieniędzy na badania naukowe. Następca Elżbiety, Jakub I, także mianował Gilberta swym osobistym lekarzem. Ale już kilka miesięcy później, 30 listopada 1603 roku, Gilbert zmarł. Dowcipni Anglicy uznali, że umierając w tymże roku, co królowa, chciał dać kolejny dowód lojalności.
W swym domu w Londynie Gilbert miał bardzo duży zbiór książek naukowych, minerałów i instrumentów. Co miesiąc zapraszał na dyskusję grupę ludzi interesujących się badaniami naukowymi. Cały dobytek zapisał w testamencie Londyńskiemu Stowarzyszeniu Lekarzy, któremu przewodniczył do końca życia. Wszystko uległo zniszczeniu w wielkim pożarze Londynu w 1666 roku.
W 1600 roku w Londynie ukazało się dzieło De magnete, magneticisque corporibus et de magne magnete tellure physiologia nova plurimus et argumentis et experimentis demonstrata (O magnesie, ciałach magnetycznych i o wielkim magnesie - Ziemi, nowa fizjologia przedstawiona wieloma dowodami i eksperymentami). To wspaniałe, pierwsze w historii nowoczesne dzieło fizyczne zawiera wyniki kilkunastoletnich badań Gilberta. Zamiast - wzorem poprzedników - bezkrytycznie powtarzać zasłyszane czy przeczytane u innych informacje, zapoczątkował naukę eksperymentalną. W sześciu księgach opisał kilkaset swych doświadczeń nad zjawiskami magnetycznymi.
Jeden krótki rozdział księgi II jest poświęcony zjawisku elektryzowania przez tarcie i jest to pierwszy w historii naukowy tekst poświęcony elektryczności. Gilbert sporządził pierwszy elektroskop, czyli wskaźnik naelektryzowania. Nadał mu łacińską nazwę versorium. Była to długa, cienka igła metalowa, mogąca się swobodnie obracać na ostrzu na podobieństwo igły magnetycznej. Jeśli jakiś przedmiot dawał się naelektryzować przez tarcie, versorium reagowało obrotem na jego zbliżenie. Przy użyciu tego wskaźnika Gilbert przebadał systematycznie niemal wszystko, co wpadło mu w ręce, i dokonał pierwszego w historii elektryczności podziału ciał na dające się elektryzować przez tarcie i pozostałe. Te pierwsze nazwał "elektrykami" - od greckiego słowa "elektron" oznaczającego bursztyn, którego właściwości były znane podobno już Talesowi z Miletu.
Do "elektryków" Gilbert zaliczył na przykład diament, szafir, opal, rubin, ametyst, granat, beryl, kryształ górski. Wśród materiałów zaliczonych do "nieelektrycznych" znajdujemy na przykład perły, alabaster, marmur, kość słoniową, szmaragd, agat, chalcedon, jaspis, porfir i korale. Ten wykaz świadczy o majętności Gilberta, ale przypuszczalnie wykorzystywał do swych badań także klejnoty ze skarbca królewskiego.
Mało kto wie, że Gilbert był autorem pierwszej w historii mapy Księżyca. Wykonał ją około 1600 roku na podstawie obserwacji gołym okiem, bo lunety nie były jeszcze wówczas znane. Gilbert uważał, że Księżyc jest podobny do Ziemi. Widoczne na jego tarczy ciemniejsze plamy uznał za lądy i tym nadał łacińskie nazwy, jaśniejszych zaś obszarów, uznanych za morza, nie nazywał. Kiedy kilkanaście lat później Galileusz także przyjął podobieństwo Księżyca do Ziemi, uznał obszary ciemniejsze za morza, a jaśniejsze za lądy i ta tradycja utrzymała się do dziś.
Gilbert wyróżnił na Księżycu trzy wielkie kontynenty: Wschodni, Zachodni i Południowy, a kilka mniejszych ciemnych plam nazwał wyspami. Oczywiście, mapa jest tylko szkicem. Na przykład jego Kontynent Wschodni (Regio Magna Orientalis) odpowiada dzisiejszym Mare Serenitatis, Mare Tranquilitatis, Mare Fecunditatis i Mare Nectaris, które Gilbert nazwał Przylądkiem Długim (Cape Longum). Leżące w pobliżu dzisiejsze Mare Crisium to na mapie Gilberta wyspa Brittannia. W sumie na tej pierwszej mapie Księżyca jest kilkanaście nazw.
Jesienią 1609 roku Galileusz studiował powierzchnię Księżyca przez lunetę, ale mapy jego nie opracował. Parę miesięcy przed Galileuszem obserwował powierzchnię Księżyca Anglik Thomas Harriot i nawet sporządził pierwszą teleskopową mapę naszego satelity, ale jej nie ogłosił. Pierwszą mapę Księżyca opublikował dopiero w 1645 roku Belg Michael van Langren, a dwa lata później - Jan Heweliusz.
Bardzo ładnie o nieśmiertelności dokonań Gilberta napisał znany angielski poeta John Dryden: Gilbert będzie żył dopóty, dopóki magnes nie przestanie przyciągać.
artykuł pochodzi z "Wiedzy i życia " nr 10/2000
Współczesne instalacje elektryczne w budownictwie jednorodzinnym
Na początek poradnik firmy Moeller [pdf]
"Niniejsze opracowanie pomyślane zostało jako swego rodzaju poradnik dla elektroinstalatorów,
projektantów i osób obecnie zajmujących się, bądź w przyszłości zainteresowanych, problematyką
związaną z projektowaniem i wykonywaniem nowoczesnych instalacji elektrycznych w budynkach.
Opracowanie zawiera elementy teorii, ułatwiające lepsze zrozumienie zagadnień związanych z procesem
projektowania."
Oznaczanie świetlówek
Dokonując zakupu warto zwrócić uwagę na barwę światła i przeznaczenie świetlówek oraz przynajmniej pobieżnie zorientować się w oznaczeniach. Generalnie świetlówki są podzielone na trzy podstawowe grupy:
- świetlówki standardowe jednopasmowe, np. 18W/640,
- świetlówki trójpasmowe, np. 18W/840,
- świetlówki pięciopasmowe, np. 18W/965.
Standardowe charakteryzują się przeciętnym oddawaniem barw i mają zastosowanie w miejscach o niższych wymaganiach oświetleniowych, np. w oświetleniu ciągów komunikacyjnych, magazynów itp.
Świetlówki trójpasmowe zaprojektowano do pomieszczeń, w których dłuższy czas przebywają ludzie. Ich zasadnicze cechy to zwiększona ilość światła i dobre oddawanie barw - Ra>80.
Dla świetlówek pięciopasmowych z racji najwyższego wskaźnika oddawania barw - Ra powyżej 90, przewidziano zastosowania w pomieszczeniach o najwyższych wymaganiach - np. w drukarniach, zakładach fotograficznych.
Każda świetlówka posiada opis cyfrowo-literowy. Cyfry przed ukośnikiem określają moc świetlówki, natomiast trzycyfrowe oznaczenie za ukośnikiem definiuje wskaźnik oddawania barw i barwę światła.
Przykład:
- świetlówka standardowa 18W/640 - ma moc 18W, cyfra 6 oznacza Ra>60, cyfra 4 to barwa światła - biała 4000K.
Inne oznaczenia:
świetlówka z rodziny standardowych: 18W/765 - wskaźnik Ra=72, temperatura barwowa 6500K, światło zimne białe.
świetlówki trójpasmowe Radium:
18W/840 - wskaźnik Ra=85, temperatura barwowa 4000K, światło neutralne białe,
18W/830 - wskaźnik Ra=85, temperatura barwowa 3000K, światło ciepłe białe,
18W/827 - wskaźnik Ra=85, temperatura barwowa 2700K, światło "żarówkowe",
18W/865 - wskaźnik Ra=85, temperatura barwowa 6500K, światło zimne białe.
świetlówki pięciopasmowe Philips TL-D 90 Graphica Pro:
18W/950 - wskaźnik Ra=98, temperatura barwowa 5200K, światło chłodne białe,
18W/965 - wskaźnik Ra=98, temperatura barwowa 6500K, światło zimne białe.
środa, 22 września 2010
LED w oświetleniu.
Dobór przewodów.
wtorek, 21 września 2010
Czy zakładać małą hurtownię-sklep elektryczny cz1.
niedziela, 19 września 2010
Regulatory temperatury
Tu kupisz regulatory temperatury i znajdziesz ich opis montażu :
http://www.apar.pl/
http://thermoplus.pl/
http://www.euroster.com.pl/
http://elpro.iq.pl/
Klasy ochronności czyli IP
Stopień zabezpieczenia przed nieumyślnym kontaktem z częściami pod napięciem (I)
0 - brak ochrony
Brak specjalnych środków ochrony.
1 - ochrona przed ciałami stałymi o wielkości ponad 50mm
Duża powierzchnia ciała ludzkiego, równa np. powierzchni dłoni (brak zabezpieczenia przed dotykiem). Ciała stałe o średnicy ponad 50mm.
2 - ochrona przed ciałami stałymi przekraczającymi 12mm
Palec lub podobne przedmioty o długości nie przekraczającej 80mm. Ciała stałe o średnicy nie przekraczającej 12mm.
3 - ochrona przed ciałami stałymi przekraczającymi 2,5mm
Narzędzia, drut, itp. o średnicy lub grubości przekraczającej 2,5mm. Ciała stałe o średnicy powyżej 2,5mm.
4 - ochrona przed ciałami stałymi przekraczającymi 1mm
Drut lub taśma o grubości 1 mm Ciała stałe o średnicy 1mm.
5 - pyłoodporność
Niewielka ilość pyłu przedostaje się do wnętrza osłony, lecz jest tak mała, że nie wywiera ujemnego wpływu na pracę wyposażenia.
6 - pyłoszczelność
Pył nie przedostaje się do wnętrza osłony.
Stopień zabezpieczenia przed wilgocią (P)
0 - brak ochrony
Brak specjalnych środków ochrony.
1 - ochrona przed pionowo wpadającymi kroplami wody
Padające pionowo krople wody nie mogą wywołać szkodliwych skutków w urządzeniu.
2 - ochrona przed kroplami wody przy przechyleniu do 15°
Padające pionowo krople wody nie mogą wywołać szkodliwych skutków przy przechyle osłony urządzenia do 15° względem położenia normalnego.
3 - ochrona przed rozpylona wodą
Rozpylona woda padająca pod kątem 60° od pionu nie powinna wywołać szkodliwych efektów.
4 - ochrona przed bryzgami wody
Woda rozbryzgiwana na osłonę z dowolnego kierunku nie powinna wywołać szkodliwych skutków.
5 - ochrona przed strugami wody
Woda z dyszy skierowana na obudowę z dowolnego kierunku nie powinna wywołać szkodliwych skutków.
6 - ochrona przed falami
Woda po zalaniu falą lub od silnej strugi nie może dostać się do wnętrza osłony w takiej ilości, aby wywołać szkodliwe skutki.
7 - ochrona przed zanurzeniem
Przy zanurzeniu urządzenia do wody na określony czas i przy określonym ciśnieniu, woda nie może dostać się do wnętrza osłony w takiej ilości, aby wywołać szkodliwe skutki.
8 - ochrona przed głębokim zanurzeniem
Urządzenie dostosowane do długotrwałego zanurzenia w wodzie w warunkach określonych przez wytwórcę.
Wyłącznik schodowy.

